Op 1 oktober 2012 is de Wet revitalisering generiek toezicht (hierna: Wrgt) in werking getreden. Met deze wet zijn belangrijke wijzigingen in het stelstel van interbestuurlijk toezicht doorgevoerd, waarmee een vereenvoudiging van dat stelsel werd nagestreefd. Vóór 2012 bestonden verschillende vormen van specifiek toezicht en fungeerden de beide vormen van generiek toezicht (schorsing, spontane vernietiging en indeplaatsstelling) als ultimum remedium voor die gevallen waarin geen vorm van specifiek toezicht voorhanden was. Generiek toezicht is geregeld in de Grondwet, de Gemeentewet, de Provinciewet en de Algemene wet bestuursrecht en omvat de bevoegdheid van de Kroon tot schorsing en spontane vernietiging van besluiten van provinciale en gemeentelijke bestuursorganen wegens strijd met het recht of het algemeen belang en de bevoegdheid (van het ‘naasthogere’ bestuursorgaan) om een voorziening te treffen bij verwaarlozing van medebewindstaken (indeplaatsstelling). Specifiek toezicht omvat specifieke instru-menten die enkel van toepassing zijn in de desbetreffende sectorwet (aanwijzing, goedkeuring, verklaring van geen bezwaar, etc.). Met de introductie van de Wrgt is op veel terreinen het specifiek toezicht geschrapt.
Het nieuwe stelsel van interbestuurlijk toezicht zou – zo is bij de behandeling in de Staten-Generaal toegezegd – omstreeks vijf jaar na de inwerkingtreding van de wet moeten worden geëvalueerd. Deze evaluatie wordt uitgevoerd door Pro Facto in samenwerking met de hoogleraren Solke Munneke en Ko de Ridder. In de hoofdvraag van deze evaluatie staan de doelstellingen centraal die de wetgever destijds bij de Wrgt voor ogen stonden. Daarmee luidt de vraag als volgt:
Hoe functioneert het herziene stelsel van interbestuurlijk toezicht afgezet tegen de doelstellingen van de wetgever zoals neergelegd in de Wrgt en gelet op de uitgangspunten van effectiviteit, efficiency en transparantie en wat is de actualiteit en toekomstbestendigheid van die doelstellingen?
Klik hier om het eindrapport te downloaden.