De naleving van (bestuursrechtelijke) regels door de escortbranche is slecht. Dat blijkt uit een onderzoek van Pro Facto in samenwerking met Intraval is uitgevoerd in opdracht van het ministerie van Veiligheid en Justitie. Precieze cijfers zijn niet bekend, maar in de escortbranche wordt vaak zonder vergunning gewerkt. Een reden voor het zonder vergunning werken is dat escorts de mogelijkheid wordt geboden de regels te overtreden. De frequentie en intensiteit? van het toezicht is bij lange na niet toereikend om het toezicht effectief te laten zijn. Het toezicht op de escortbranche heeft bij gemeenten een lage prioriteit. Dat heeft ook te maken met de beperkte zichtbaarheid van escorts en daardoor het vermoeden van de afwezigheid van problemen. Het aantal (doorgaans niet-vergunde) escorts dat in een escortcontrole betrokken wordt is vermoedelijk maar een fractie van het totale aantal escorts.
Ondanks dat er onder escorts belangstelling is voor het aanvragen van een escortvergunning kiezen zij daar na afweging van de kosten en de baten vaak niet voor. Tegenover hoge kosten en administratieve lasten staan maar weinig voordelen. Bovendien worden vergunde escorts veel vaker gecontroleerd (tot soms drie keer per jaar) dan niet-vergunde escorts en zijn de sancties op niet-vergund werken beperkt. Het is daarom bijna verbazingwekkend te noemen dat er nog zelfstandig werkende escorts zijn die een vergunning aanvragen.
Minder klassieke escort
De voor escortactiviteiten geldende criteria zijn, aan de hand van de definitie van een escortbedrijf, op papier eenvoudig hanteerbaar. De praktijk is echter weerbarstig. Escortactiviteiten passen niet altijd meer in de gehanteerde klassieke definitie. In de praktijk verschuift het klassieke aanbod van escortbedrijven meer en meer naar andersoortige vormen, zoals een voor zichzelf werkende escort (zonder tussenpersoon) en thuisprostitutie.
Gemeenten in verwarring
De meeste gemeenten zijn van mening dat een zelfstandig werkende escort ook onder de noemer van escortbedrijf valt en vergunningplichtig is. De minister heeft medio 2016 echter aangegeven dat een individuele prostituee geen bedrijf kan zijn in de zin van de wet. De vergunningplicht geldt volgens het Wetsvoorstel regulering prostitutie en bestrijding misstanden seksbranche uitsluitend voor de exploitant en niet voor thuiswerkers of zelfstandig werkende prostituees.
Gemeenten gaan niet alleen verschillend om met zelfstandig werkende escorts, maar ook met thuisprostitutie. Indien personen zich als escort aanbieden maar vervolgens thuiswerken, is voor gemeenten niet altijd duidelijk onder welke bepaling deze prostituees nu vallen. In de praktijk betekent dit dat er gemeenten zijn waar zelfstandig werkende en thuiswerkende prostituees zonder vergunning mogen werken, terwijl zij in buurgemeenten een vergunning moeten hebben. Voor zelfstandige werkende escorts die zich doorgaans weinig van gemeentegrenzen aantrekken is de huidige situatie onduidelijk.
Klik HIER om het volledige rapport te downloaden.